Główne pojęcia teorii wiecznego istnienia:

Sfera poza czasem i przestrzenią – to stan nieograniczony niczym, ani czasem, ani przestrzenią. Stanowi wszytko poza przestrzenią wszechświata, czyli wszystko, co jest w stanie pojąć nasza wyobraźnia. Wszechświat powstał ze sfery poza czasem i przestrzenią w formie Wielkiego Wybuchu. Obrazowo można powiedzieć, że tkwi on całkowicie w stanie poza czasem i przestrzenią. Ta sfera czy inaczej ten stan jest jedynym właściwym „miejscem”, w którym możliwe jest istnienie wiecznego Bytu Pierwoistnego. Według teorii wiecznego istnienia wypełnia On ją całkowicie. Można powiedzieć, że utożsamia się z nią. Stąd powstało twierdzenie teorii wiecznego istnienia, że wszechświat powstał z Bytu Pierwoistnego. Zarówno istnienie tej sfery, jak i Bytu Pierwoistnego są podstawowymi pojęciami, z których wywodzą się wszelkie prawa i zasady tworzące teorię wiecznego istnienia. W pojęciu religijnym można ją nazwać światem lub wszechświatem duchowym.

Byt Pierwoistny - to Wieczna Osobowość, czyli nieograniczona czasowo i przestrzennie Istota Pierwoistna przenikająca swoją obecnością cały stan poza czasem i przestrzenią.

Osobowość Bytu Pierwoistnego (w koncepcji religijnej może być nazwany Duchem Bożym) – jest to Strona Wewnętrzna Bytu Pierwoistnego wypełniająca razem z Jego Stroną Zewnętrzną (Energią Pierwszej Przyczyny) sferę poza czasem i przestrzenią. Tworzy to sąd egzystencjalny, że Osobowość Bytu Pierwoistnego jest właściwym wiecznym stanem Bytu Pierwoistnego, tak jak osoba duchowa człowieka jest właściwym człowiekiem.

Akt stworzenia – to proces, w którym z energii tworzy się materia. Oznacza to łączenie się Strony Fizycznej Boga (Energia Pierwszej Przyczyny) z Jego Stroną Duchową (Duch Boży wyposażony w Wolę, Uczuciowość i Intelekt ześrodkowane w Jego Sercu).

Serce Bytu Pierwoistnego – jest Rdzeniem Jego Osobowości. Jest źródłem Jego Pierwoistnej Siły Miłości wypływającej jakby z Centrum Jego Uczuciowości powiązanej z Jego Wolą i Intelektem. Jest Ono jakby „punktem”, od którego się zaczyna wszystko to, czego dokonuje Byt Pierwoistny.

Miłość Bytu Pierwoistnego – to strumień energii mający swoje źródło w Sercu Bytu Pierwoistnego. Dotyczy ona jednego z Jego głównych atrybutów, czyli Uczuciowości. Ukierunkowana energia Miłości Bożej tworzy największą siłę we wszechstworzeniu, czyli Pierwoistną Siłę Miłości. Kierunek nadają jej pozostałe główne atrybuty Boga, to znaczy Jego Inteligencja i Wola. Ten kierunek teoria wiecznego istnienia definiuje jako stan tworzący dobro.

Osoba duchowa człowieka – jest wieczną osobowością wyłonioną z Osobowości Bytu Pierwoistnego. Stanowi ona właściwego człowieka.

Dusza – teoria wiecznego istnienia rezerwuje to pojęcie do opisania wewnętrznego charakteru danej istoty. Nie jest ona jakimś samodzielnym bytem, ale stanowi wewnętrzną nieodłączną naturą kierującą danej istoty.

Świat duchowy – to obiegowa nazwa wiecznej sfery poza czasem i przestrzenią. Przeznaczona jest ona do życia wszelkich istot duchowych. Zgodnie ze stwórczą koncepcją Bytu Pierwoistnego świat duchowy jest właściwą sferą wiecznego przebywania ludzi.

Czasoprzestrzeń wszechświata – to stale zmieniająca się i rozszerzająca się „zawartość” wszechświata. Według teorii wiecznego istnienia jest ona otoczona wieczną sferą poza czasem i przestrzenią, jakby tkwiąc w jego „przestrzeni”.

Essenceizm – to system analityczny będący zbiorem zasad i narzędzi budujących teorię wiecznego istnienia.